***

Wygląda słońce zza obłoków.                      

Czas już wstać , otworzyć oczy.                         

Ty nigdy więcej nie otworzysz powiek.                       

Pan Bóg do siebie wziął Ciebie na zawsze.                       

Już nie zagrasz w naszym studenckim teatrze.                      

Teatr ten nie będzie tym samym teatrem .

Odeszłaś do wieczności.                                                 

Wróć do nas-my czekamy.                                                    

Zagraj jeszcze jeden raz.                                                        

Jeszcze jedno przedstawienie.               

Dlaczego Stwórca okazał się taki okrutny?

Zabrakło jemu serca litościwego.                  

Dlaczego ją zabrałeś, Panie?                        

Gdzie tu jest jakakolwiek sprawiedliwość?               

Wróć , Natalio do nas , wróć.                                                                                                                   

Musisz żyć !